Ölümle Yaşamın Yanıbaşındakiler
Kimi zaman ölümün ucunda, kimi zaman umudun yanı başındadır onlar. Rahat uykumuzda tatlı rüyalardan en küçük bir gürültüyle uyandığımızda ilk aradığımız, "Aman bir çare" dediğimizdir onlar. Çocuklarımızla kaldırımlarda el ele tutuşup rahatlıkla yürüyebilmemizin yılmaz bekçileridir onlar.
Bazen kucağına aldığı minik bir yavrunun yaşam kaynağı, bazen de haksız da olsak “Seni yaşatmayacağım” diyerek ölümle tehdit ettiğimizdir onlar. Minik yavrumuzun yediği pamuk şekerin sağlığıdır onlar. Eşimizle ya da komşumuzla tartıştığımızda bile aramakta hiçbir sakınca görmediğimiz “Melek” gibidir onlar. Düzensizliğin, vurdumduymazlığın yılmaz savaşçılarıdır onlar. Parmakları bazen bir bilgisayarın tuşlarında, bazen de bir pazarcının dengesiz terazisinde olandır onlar. Emekli maaşıyla, pazarda gıdım gıdım harcadığımız paramızın bereketidir onlar. Gece gündüz demeden, hafta sonu bayram demeden, yağmur çamur demeden her daim görevlerinin başındadır onlar. Karnında bebeği ile bizim hakkımızı ararken seyyar satıcıdan tekme yiyendir onlar. O kadar duygusaldır ki onlar. Anadır, babadır, yardır onlar… Onlar, yerel yönetimlerin çilekeşleri zabıtalar… 186. Kuruluş Yıldönümünüz Kutlu Olsun. İyi ki varsınız…
